Aandacht en tijd voor de familie. Dat is wat ik voor ogen heb en zo belangrijk vind tussen het moment van overlijden en de uitvaart. En misschien zelfs al wel ervoor. Momenten nemen om herinneringen boven te halen.
Zo was ik laatst bij een familie waar we het afscheid voor hun moeder voorbereidden. De eerste twee dagen richtten we ons op het regelen van de praktische zaken. Op de derde dag kwam ik weer bij het gezin thuis. We namen plaats op een bankje aan de vijver in de avondzon. Kopje koffie erbij. Het was bijna idyllisch. ‘Nu ben ik weleens benieuwd naar jullie jeugd, hoe ging het er vroeger bij jullie aan toe’, vroeg ik. En daar kwamen de verhalen....
Teruggaan naar je jeugd. Naar het leven wat je gezamenlijk leefde, nog samen met je broers, voordat eenieder het ouderlijk huis zou verlaten. Tientallen jaren terug, toen het leven en de tijd nog anders en soms harder was. Maar wel overzichtelijk, eenvoudig wellicht, waardoor herinneringen weer zachtgekleurd worden.
Aan het einde van het gesprek hoorde ik terug ‘dat ik eigenlijk een heel leuk vak heb’ en hoe fijn het is om samen terug te blikken op voorbije jaren. Het advies ‘ga vooral zo door en blijf de tijd nemen om met mensen vanuit je interesse gesprekken te voeren’ neem ik graag ter harte! Want kleine herinneringen maken het gemis juist groot. Maar helpen ook, om terug te blikken op mooie tijden.